Nederlandse overheid,
Ik heb ergens moeite mee. Wij zijn verplicht onze kinderen naar school te laten gaan, ze thuis houden is strafbaar of kan alleen na een heleboel gedoe met de leerplichtambtenaar. Wij hebben echt geprobeerd onze kinderen naar een reguliere school te laten gaan, jarenlang, veel te lang.
Ondersteunende therapieën, vele drama's thuis, iedere vakantie op de tweede helft ontploffende kinderen want de school begon weer bijna, elke ochtend een inschatting moeten maken of de buikpijn/hoofdpijn/duizeligheid zo ernstig was dat er niet naar school gegaan kon worden, onszelf binnenstebuiten kerend over waarom onze kinderen toch niet naar een school konden waar de rest van alle kinderen uit de buurt gewoon iedere dag heen gingen, vele gesprekken op school, afspraken bij de schoolarts.
Ze vonden niets meer leuk, de oudste leek wel stoned de hele dag, de middelste zat tegen het plafond van woede en de derde wist zeker dat hij helemaal niets kon omdat hij het op school allemaal niet kon bijhouden. Thuis waren we eigenlijk alleen maar aan bezig met het oplappen van onze kinderen. Dat sloeg eigenlijk nergens meer op. En toen gooiden we de knop om, klaar waren we ermee.
Inmiddels zitten onze drie kinderen op een niet bekostigde school. Een school die niet perfect functioneert maar waar onze kinderen het wel goed hebben. Waar ze de meeste ochtenden toch wel naar toe willen en waar ik ze vrolijk van op haal. Waar ze zichzelf mogen zijn en mogen doen waar zij zo naar hunkerden, namelijk contact hebben met kinderen en mensen met wie zij het goed kunnen vinden. Ruzies worden uitgepraat, er is ruimte om kinderen te mijden waar je het niet mee kunt vinden en tijd om te praten met mensen met wie je wilt praten. Je kunt rondrennen als je daar behoefte aan hebt en je leert luisteren naar jezelf en anderen. Je mag er zijn wie je bent of daar naar op zoek gaan.
Niet met 30 leeftijdsgenoten en een juf in een klaslokaal aan je eigen tafeltje, in de juiste werkhouding, werken aan je eigen werk maar met 150 studenten en een aantal stafleden in een groot schoolgebouw met een grote buitenruimte samen de dag doorbrengen.
Mijn kinderen zijn weer nieuwsgierig geworden, ze willen weer weten hoe iets werkt, ze zijn vrolijk en aanwezig. Thuis spelen ze met elkaar, ze overleggen, ze maken ruzie, ze zijn gewoon weer kinderen. Ze zijn dan wel hoogbegaafd (in de meerderheid) of hebben een achterstand in hun ontwikkeling (in de minderheid), maar ze zijn ook weer gewoon kinderen in ontwikkeling.
Wat ik nu niet begrijp is dat een overheid die mij verplicht mijn kinderen naar een school te laten gaan (want van mij hadden ze best thuis mogen zijn, thuisonderwijs zou wat mij betreft prima zijn), deze zelfde school niet wil vergoeden. De gemeente wil onze reiskosten niet betalen want ook in onze gemeente is bijzonder onderwijs, namelijk een montessori. Dat een montessori toch wel weer iets anders is dan een democratische school en dit voor onze kinderen een wereld van verschil is, tja.
Naast die reiskosten betalen we ons blauw aan het schoolgeld terwijl eigenlijk ieder kind in Nederland een onderwijsbudget heeft. Waarom kan ik dat budget niet gebruiken om het schoolgeld te betalen van de school, goedgekeurd door de onderwijsinspectie, waar mijn kinderen op hun plek zijn? Zonder dat de school weer aan allemaal extra regels moet gaan voldoen, maar gewoon afgaand op de positieve beoordeling van de onderwijsinspectie, de wens van ons als ouders en de keuze van onze kinderen om daar heen te willen. Kan dat? Gewoon omdat onze kinderen ook kinderen van Nederland zijn, net als alle andere kinderen?
Ik heb ergens moeite mee. Wij zijn verplicht onze kinderen naar school te laten gaan, ze thuis houden is strafbaar of kan alleen na een heleboel gedoe met de leerplichtambtenaar. Wij hebben echt geprobeerd onze kinderen naar een reguliere school te laten gaan, jarenlang, veel te lang.
Ondersteunende therapieën, vele drama's thuis, iedere vakantie op de tweede helft ontploffende kinderen want de school begon weer bijna, elke ochtend een inschatting moeten maken of de buikpijn/hoofdpijn/duizeligheid zo ernstig was dat er niet naar school gegaan kon worden, onszelf binnenstebuiten kerend over waarom onze kinderen toch niet naar een school konden waar de rest van alle kinderen uit de buurt gewoon iedere dag heen gingen, vele gesprekken op school, afspraken bij de schoolarts.
Ze vonden niets meer leuk, de oudste leek wel stoned de hele dag, de middelste zat tegen het plafond van woede en de derde wist zeker dat hij helemaal niets kon omdat hij het op school allemaal niet kon bijhouden. Thuis waren we eigenlijk alleen maar aan bezig met het oplappen van onze kinderen. Dat sloeg eigenlijk nergens meer op. En toen gooiden we de knop om, klaar waren we ermee.
Inmiddels zitten onze drie kinderen op een niet bekostigde school. Een school die niet perfect functioneert maar waar onze kinderen het wel goed hebben. Waar ze de meeste ochtenden toch wel naar toe willen en waar ik ze vrolijk van op haal. Waar ze zichzelf mogen zijn en mogen doen waar zij zo naar hunkerden, namelijk contact hebben met kinderen en mensen met wie zij het goed kunnen vinden. Ruzies worden uitgepraat, er is ruimte om kinderen te mijden waar je het niet mee kunt vinden en tijd om te praten met mensen met wie je wilt praten. Je kunt rondrennen als je daar behoefte aan hebt en je leert luisteren naar jezelf en anderen. Je mag er zijn wie je bent of daar naar op zoek gaan.
Niet met 30 leeftijdsgenoten en een juf in een klaslokaal aan je eigen tafeltje, in de juiste werkhouding, werken aan je eigen werk maar met 150 studenten en een aantal stafleden in een groot schoolgebouw met een grote buitenruimte samen de dag doorbrengen.
Mijn kinderen zijn weer nieuwsgierig geworden, ze willen weer weten hoe iets werkt, ze zijn vrolijk en aanwezig. Thuis spelen ze met elkaar, ze overleggen, ze maken ruzie, ze zijn gewoon weer kinderen. Ze zijn dan wel hoogbegaafd (in de meerderheid) of hebben een achterstand in hun ontwikkeling (in de minderheid), maar ze zijn ook weer gewoon kinderen in ontwikkeling.
Wat ik nu niet begrijp is dat een overheid die mij verplicht mijn kinderen naar een school te laten gaan (want van mij hadden ze best thuis mogen zijn, thuisonderwijs zou wat mij betreft prima zijn), deze zelfde school niet wil vergoeden. De gemeente wil onze reiskosten niet betalen want ook in onze gemeente is bijzonder onderwijs, namelijk een montessori. Dat een montessori toch wel weer iets anders is dan een democratische school en dit voor onze kinderen een wereld van verschil is, tja.
Naast die reiskosten betalen we ons blauw aan het schoolgeld terwijl eigenlijk ieder kind in Nederland een onderwijsbudget heeft. Waarom kan ik dat budget niet gebruiken om het schoolgeld te betalen van de school, goedgekeurd door de onderwijsinspectie, waar mijn kinderen op hun plek zijn? Zonder dat de school weer aan allemaal extra regels moet gaan voldoen, maar gewoon afgaand op de positieve beoordeling van de onderwijsinspectie, de wens van ons als ouders en de keuze van onze kinderen om daar heen te willen. Kan dat? Gewoon omdat onze kinderen ook kinderen van Nederland zijn, net als alle andere kinderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten